Orde van de Eikenkroon

Luxemburg werd, ondanks het lidmaatschap van de Duitse Bond, tijdens de regering van Willem I als een Nederlandse provincie bestuurd. In 1841 besloot Willem II dat het Groothertogdom een eigen grondwet , een eigen regering en een eigen parlement moest krijgen. Het Groothertogdom Luxemburg kreeg op 29 december 1841 een eigen ridderorde. De orde van de Eikenkroon.

In den tijd

In 1841 werd de Orde van de Eikenkroon ingesteld door groothertog Willem II. De koning voelde behoefte aan een Luxemburgse Orde van Verdienste en wilde het instellen van de eerste Luxemburgse grondwet extra aandacht geven. Het lint, de oorspronkelijke verdeling in vier klassen en de vorm van het kruis van de orde waren geïnspireerd door de Russische Orde van Sint-George. Willem II was gehuwd met een tsarendochter en was zelf om zijn rol in de Slag bij Waterloo met die orde onderscheiden.

Opgemaakte kleinmodel set bestaande uit:
*Herinneringsmedaille Internationale Missies met gesp ISAF
*Onderscheidingsteken voor langdurige dienst als officier, 15 jaar
*Landmachtmedaille
*NATO Medal (Non-Article 5 Operations) ISAF
*Orde van de Eikenkroon, Ridder

Orde van de Eikenkroon in het Nederlandse decoratiestelsel

Jarenlang werd de Orde van de Eikenkroon in de praktijk als de tweede Nederlandse civiele orde gebruikt. De Nederlandse ministers maakten dankbaar gebruik van de mogelijkheid, om de Orde van de Nederlandse Leeuw exclusief te houden. En Koning Willem III die zich in zijn koninklijke patronage gehinderd voelde, door het voor benoemingen in de Orde van de Nederlandse Leeuw vereiste ministeriële contraseign, maakte dankbaar gebruik van de orde om in Nederland zijn partijgangers en personen die bij hem in de gunst waren, te onderscheiden.

De onderlinge verhoudingen tussen de Militaire Willems-Orde, de Orde van de Nederlandse Leeuw, de Orde van de Eikenkroon en later de Orde van de Gouden Leeuw van Nassau en hun hiërarchie zijn nooit formeel vastgelegd. De koning wenste geen voordrachten van Ridders in de Militaire Willems-Orde voor benoemingen tot Ridder in de Orde van de Eikenkroon te ontvangen. Toch is het daarvan, bij uitzondering, wél gekomen.

In principe vielen de in die dagen voor moed en trouw in de gevechten in Nederlands-Indië verleende Militaire Willems-Orde en de door de koning als persoonlijk blijk van zijn waardering uitgereikte Orde van de Gouden Leeuw van Nassau, buiten de hiërarchie der orden. Ook was de koning “niet gewoon” om een Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw tot Ridder of Officier in de Orde van de Eikenkroon te benoemen.

Draagwijze

Voor militairen is de draagwijze van orden en onderscheidingen door hun bevelhebbers tegenwoordig nauwkeurig vastgelegd. De Nederlandse officieren en onderofficieren droegen in de 19e eeuw hun versierselen lange tijd naar eigen inzicht en in een zelfbepaalde volgorde.

In de 20e eeuw gingen Nederlandse militairen hun onderscheidingen volgens de inmiddels voorgeschreven modelopmaak, militair opgemaakt, dragen. In de loop der jaren werd het steeds gebruikelijker om in plaats van het versiersel of de Ere-Medaille een baton te dragen.

Buitenlanders droegen hun versierselen op de wijze die in hún land gebruikelijk was.